Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tychach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 maja 2019 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: sekretarz sądowy Monika Kucharczyk

po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2019 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa:

(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś.

przeciwko:

Towarzystwo (...) S.A. w W.

o zapłatę

1)  oddala powództwo w całości;

2)  zasądza od powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. na rzecz pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. kwotę 917,00 zł (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 1454/18/3

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 28 maja 2019 roku

Pozwem wniesionym dnia 8 czerwca 2018 roku powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. wystąpiła przeciwko pozwanej Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej o zapłatę kwoty 3 955,60 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Na uzasadnienie podniosła następujące twierdzenia.

Dnia 17 października 2017 roku uległ uszkodzeniu samochód marki R. (...) o nr rej. (...), należący do poszkodowanego M. G.. W dacie zdarzenia drogowego sprawcę szkody łączyła ze stroną pozwaną umowa ubezpieczenia OC. Poszkodowany na czas likwidacji szkody wynajął od strony powodowej samochód zastępczy B. (...), nr rej. (...). Przedmiotowy pojazd był wynajmowany przez poszkodowanego w okresie od dnia 8 listopada 2017 roku do 29 listopada 2017 roku, tj. przez okres 5 dni.

W dniu 8 listopada 2017 roku umową przelewu wierzytelności A. L. upoważniona przez poszkodowanego, w jego imieniu przeniosła na powódkę wierzytelność z tytułu odszkodowania za koszty najmu pojazdu zastępczego.

Z tytułu najmu i samochodu zastępczego powódka wystawiła fakturę VAT nr (...) na kwotę 7 035,60 zł brutto. Pozwana decyzją z dnia 15 marca 2018 roku poinformowała powódkę o przyznaniu odszkodowania z tytułu najmu samochodu zastępczego w wysokości 3 080 zł, dokonując weryfikacji wysokości dobowej stawki najmu do kwoty 140 zł. Powódka pismem z dnia 9 maja 2018 roku wezwała pozwaną do dobrowolnej zapłaty należności dochodzonej pozwem.

W dniu 5 lipca 2018 roku Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Tychach VI Wydziale Gospodarczym wydał w sprawie (...) nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Sprzeciwem z dnia 2 sierpnia 2018 roku strona pozwana zaskarżyła nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie od strony powodowej kosztów procesu.

Na uzasadnienie podniosła następujące zarzuty i twierdzenia.

W toku postępowania pozwana uznała za zasadny cały pięciodniowy okres najmu po stawce 140 zł brutto za dobę. Pozwana wskazała, iż podczas telefonicznego zgłoszenia szkody został udzielona informacja o możliwości uzyskania pojazdu zastępczego tej samej klasy, w ramach współpracujących z pozwaną wypożyczalni pojazdów zastępczych, a także że w przypadku wyboru najmu u innego podmiotu, odszkodowanie zostanie zweryfikowane do stawki 140 zł brutto. Ponadto pismem z dnia 19 października 2017 roku pozwana wskazała poszkodowanemu konkretne wypożyczalnie współpracujące z pozwanym, w ramach których doszłoby do wynajmu pojazdu zastępczego, po stawce akceptowanej przez pozwaną.

W piśmie z 28 listopada 2018 roku powód podniósł, że pozwana nie wykazała, że złożyła ofertę w rozumieniu k.c. ani że posiadała dla poszkodowanego pojazd zastępczy we wskazanym terminie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W wyniku zdarzenia z dnia 17 października 2017 roku uległ uszkodzeniu samochód marki R. (...) o nr rej. (...), należący do poszkodowanego M. G.. Ubezpieczycielem odpowiedzialności cywilnej sprawcy w dniu kolizji była pozwana.

Okoliczności bezsporne ponadto potwierdzone dokumentami: oświadczeniem sprawcy szkody (k. 21), aktami szkody na płycie CD (k. 165).

Dnia 8 listopada 2017 roku poszkodowany zawarł z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki B. (...). Strony dobową stawkę za wynajmem pojazdu ustaliły poprzez odniesienie do cennika, w którym ustalono dobowy koszt najmu samochodu marki B. (...) w kwocie 319,80 zł za dobę najmu, przy najmie wynoszącym +15 dni. Samochód zastępczy był wynajmowany w okresie od 8 listopada 2017 roku do 29 listopada 2017 roku.

Dowód: umowa najmu pojazdu zastępczego (k. 23-25; 80-81), oświadczenie wynajmującego (k. 27-28; 79; 82), protokół zdawczo-odbiorczy (k. 26; 79) zeznania świadka A. L. (k. 183-184), zeznania świadka M. G. (k. 184-185).

W dniu 26 lutego 2018 roku powódka wystawiła na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 7 035,60 zł brutto tytułem najmu pojazdu zastępczego.

Dowód: faktura VAT nr (...) (k. 33; 78).

Umową przelewu wierzytelności z dnia 8 listopada 2017 roku A. L. upoważniona przez poszkodowanego, w jego imieniu przeniosła na powódkę wierzytelność z tytułu odszkodowania za koszty najmu pojazdu zastępczego.

Dowód: umowa cesji wierzytelności (k. 31; 83), pełnomocnictwo (k. 30).

Pismem z dnia 26 lutego 2018 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty należności, z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego na czas naprawy pojazdu uszkodzonego.

Dowód: wezwanie do zapłaty z 26.02.2018 (k. 34; 77).

Pismem z dnia 25 marca 2018 roku pozwana przyznała poszkodowanemu odszkodowanie tytułem najmu pojazdu zastępczego w kwocie 3 080 zł uznając za zasadny okres 22 dni najmu oraz weryfikując dobową stawkę najmu do kwoty 140 zł brutto.

Dowód: decyzja z 15.03.2018 (k. 37-38; 76-77).

Pismem z dnia 9 maja 2018 roku strona powodowa wezwała pozwana do dokonania dopłaty tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Dowód: wezwanie do zapłaty z 09.05.2018 (k. 39; 76).

Podczas rozmowy telefonicznej przeprowadzonej z poszkodowanym M. G. pracownik pozwanej poinformował go o możliwości skorzystania z samochodu zastępczego, zorganizowanego za pośrednictwem strony pozwanej, a także, iż w przypadku skorzystania przez poszkodowanego z oferty innego podmiotu stawka najmu nie powinna przekraczać kwoty 140 zł brutto. Wskazano poszkodowanemu, ze jeżeli będzie potrzebował samochodu zastępczego to ma się zgłosić i mailem przesłano mu szczegóły i zasady najmu. Ponadto pismem z dnia 19 października 2017 roku pozwana wskazała poszkodowanemu konkretne wypożyczalnie współpracujące z pozwanym, w ramach których doszłoby do wynajmu pojazdu zastępczego, po stawce akceptowanej przez pozwaną.

Dowód: nagranie rozmowy telefonicznej na płycie CD (k. 198), zeznania świadka A. L. (k. 183-184), zeznania świadka M. G. (k. 184-185), pismo z informacją dotycząca najmu (k. 87; 91-92).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody przedłożone przez stronę powodową oraz pozwaną, które nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

Sąd przyznał atrybut wiarygodności zeznaniom świadków M. G. oraz A. L. bowiem były one rzeczowe, logiczne i korespondujące z zebraną w sprawie dokumentacją. W sprawie nie ujawniły się żadne okoliczności pozwalające na podważenie wiarygodności zeznań świadków.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo strony powodowej podlegało oddaleniu.

Podstawę prawną powództwa, stanowiły art. 822 § 1 k.c. oraz przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2003 r., Nr 124, poz. 1152 ze zm.). Zgodnie z art. 4 ww. ustawy ubezpieczeniem obowiązkowym jest ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Stosownie natomiast do treści art. 13 ust. 2 ustawy o obowiązkowych ubezpieczeniach OC odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem. W sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego (art. 22 ust. 1 ustawy).

I tak zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia OC ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Na wstępie wskazać należy, że sprawca szkody ponosi odpowiedzialność za zdarzenie komunikacyjne wywołujące szkodę na zasadach ogólnych, o których mowa w art. 436 § 2 k.c. oraz według zasad określonych w art. 363 k.c., a w wypadku odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń - według zasad określonych w § 2 tego przepisu.

Podstawą prawną roszczenia powoda jest również art. 509 k.c., zgodnie z którym wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Powódka wykazała, że prawidłowo nabyła w drodze pisemnej cesji wierzytelność o odszkodowanie od poszkodowanego.

W rozpoznawanej sprawie pozwana w sprzeciwie od nakazu zapłaty podniosła, że poszkodowany poprzez nieskorzystanie z oferty przedstawianej przez pozwaną oraz skorzystanie z oferty powódki doprowadził do nieuzasadnionego zwiększenia rozmiarów szkody.

W ocenie Sądu poszkodowany został należycie poinformowany o możliwości skorzystania z oferty najmu pojazdu zastępczego jak również o tym, że w przypadku skorzystania z oferty innej firmy czas najmu jak i jego koszt będzie podlegać weryfikacji. Poszkodowany wynajął pojazd zastępczy B. (...) za dobową stawkę 319,80 zł brutto, podczas gdy stawka oferowana przez pozwaną wynosiła dla pojazdu tej klasy 140 zł brutto.

W toku procesu strona powodowa nie przedstawiła żadnej racjonalnej i uzasadnionej przyczyny, dla której poszkodowany nie zasięgnął bliższych informacji dotyczących warunków wynajmu pojazdu zastępczego u pozwanej czy też podmiotów z nią współpracujących. Również sam poszkodowany składając zeznania nie potrafił wskazać racjonalnej przyczyny całkowitego zignorowania złożonej mu przez stronę pozwaną propozycji. Sam fakt, że organizacja najmu w podmiocie, z którego usług poszkodowany ostatecznie skorzystał, nie mogła być uznana za wystarczający powód w tym względzie. Poszkodowany nie wykazał, iż strona pozwana nie miała możliwości organizacji najmu pojazdu zastępczego dla poszkodowanego w równie szybkim terminie.

Zakres zwrotu celowych i ekonomicznie uzasadnionych wydatków na najem pojazdu zastępczego zgodnie z treścią art. 354 § 1 k.c., jest determinowany zobowiązaniem poszkodowanego do minimalizacji szkody. Oczywiście poszkodowany nie ma obowiązku dokonać najmu pojazdu zastępczego według cen najniższych, czy też nawet średnich, przeciętnych na danym rynku, bowiem trudno oczekiwać od poszkodowanego dokładnego zapoznawania się z cenami rynkowymi przed dokonaniem wynajmu pojazdu. Jednakże nie może to oznaczać akceptowania roszczeń o zwrot każdych poniesionych faktycznie kosztów najmu w sytuacji, gdy istniała realna możliwość najmu po stawkach znacznie niższych oraz pouczenia poszkodowanego, iż przysługiwać będzie mu zwrot kosztów najmu pojazdu w wysokości do określonych stawek.

Jak przyjął Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 24 sierpnia 2017r. sygn. akt III CZP 20/17 „wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione”.

Również Sąd Okręgowy w Katowicach w wyroku z dnia 1 sierpnia 2017 r. sygn. akt XIX Ga 60/17 wskazał, iż należy uznać za sprzeczne z obowiązkiem minimalizacji szkody zachowanie poszkodowanego, który nie zainteresował się bliżej propozycją pozwanej mimo, że nie wymagało to żadnego wysiłku, tylko od razu skorzystał ze znacznie droższych usług powódki. Oczywiście poszkodowana nie ma obowiązku poszukiwania najtańszej oferty, jednakże powinna przynajmniej podjąć próbę poznania szczegółowych warunków oferty pozwanej. Podobnie wypowiedział się Sąd Okręgowy w Katowicach w wyroku z dnia 30 stycznia 2018 r. sygn. akt XIX Ga 155/17, podnosząc, iż jeżeli ubezpieczyciel proponuje poszkodowanemu – we współpracy z przedsiębiorcą trudniącym się wynajmowaniem pojazdów – skorzystanie z pojazdu zastępczego równorzędnego pod istotnymi względami pojazdowi uszkodzonemu albo zniszczonemu (zwłaszcza co do klasy i stanu pojazdu), zapewniając pełne pokrycie kosztów jego udostępnienia, a mimo to poszkodowany decyduje się na poniesienie wyższych kosztów najmu innego pojazdu, koszty te – w zakresie nadwyżki – będą podlegały indeminizacji tylko wtedy, gdy wykaże szczególne racje, przemawiające za uznaniem ich za celowe i ekonomicznie uzasadnione. Jeżeli istotne warunki najmu proponowanego przez ubezpieczyciela, czynią zadość potrzebie ochrony uzasadnionych potrzeb poszkodowanego, nie ma podstaw, by obciążać osoby zobowiązane do naprawienia szkody wyższymi kosztami związanymi ze skorzystaniem przez poszkodowanego z droższej oferty. Odstępstwa od tej reguły nie uzasadniają drobne niedogodności o charakterze niemajątkowym, które mogą wiązać się na przykład z koniecznością nieznacznie dłuższego oczekiwania na podstawienie pojazdu zastępczego proponowanego przez ubezpieczyciela. Poniesienia wyższych kosztów nie uzasadnia również sama przez się prostota skorzystania z oferty najmu złożonej przez przedsiębiorcę prowadzącego warsztat naprawczy, w którym uszkodzony pojazd ma być naprawiany. Konieczność dodatkowego kontaktu z ubezpieczycielem lub wskazaną przez ubezpieczyciela wypożyczalnią pojazdów nie może być uznana za niedogodność, która uzasadnia poniesienie wyższych kosztów najmu.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie brak było przesłanek, by uznać, że koszt najmu samochodu zastępczego przewyższający stawkę oferowaną przez wypożyczalnię współpracującą z pozwaną oraz stawkę zaaprobowaną przez pozwaną był celowy i ekonomicznie uzasadniony.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Sądu w niniejszej sprawie uzasadniony dobowy koszt czynszu najmu samochodu zastępczego wynosi 140 zł brutto – zgodnie z propozycją pozwanej. Strona pozwana wypłaciła odszkodowanie w łącznej kwocie 3 080 zł uznając za zasadny cały okres najmu w wymiarze 22 dni, jednak redukując stawkę najmu pojazdu zastępczego do kwoty 140 zł brutto.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie zachodziły podstawy do uznania, iż stronie powodowej przysługuje odszkodowanie wyższe, niż wypłacone przez stronę pozwaną.

Powództwo podlegało zatem oddaleniu na podstawie art. 822 k.c. w zw. z art. 509 k.c., o czym orzeczono w punkcie 1 sentencji wyroku.

O kosztach postępowania orzeczono w punkcie 2 sentencji wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na łączną kwotę kosztów postępowania złożyły się kwoty: 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwota 900,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z §2 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r.), co daje łącznie kwotę 917,00 zł.

SSR Jolanta Brzęk