Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tychach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 stycznia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: sekretarz sądowy Monika Kucharczyk

po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2019 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa:

W. R.

przeciwko:

(...) S.A. w W.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda W. R. kwotę 1 943,64 zł (jeden tysiąc dziewięćset czterdzieści trzy złote sześćdziesiąt cztery grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 3 listopada 2016 roku do dnia zapłaty;

2)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 686,96 zł (jeden tysiąc sześćset osiemdziesiąt sześć złotych dziewięćdziesiąt sześć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 1224/17/3

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 3 kwietnia 2017 r. (data stempla pocztowego) powód W. R. wniósł o zasądzenie od pozwanej (...) Spółce Akcyjnej w W. kwoty 1 943,64 zł wraz z ustawowymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 3 listopada 2016 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że wskutek zdarzenia drogowego w dniu 1 października 2016 r. uszkodzony został pojazd marki S. o nr rej. (...), stanowiący własność E. J.. W dacie zdarzenia pojazd, którym kierował sprawca szkody, łączyła z pozwaną umowa ubezpieczenia OC. Poszkodowana zleciła powodowi wykonanie usługi holowania uszkodzonego pojazdu. Powód usługę wykonał i wystawił fakturę VAT na kwotę 3 379,05 zł. Dalej powód podniósł, że dnia 3 października 2016 r. nabył od poszkodowanej wierzytelność z tytułu wykonania usługi holowania uszkodzonego pojazdu. Decyzją z dnia 15 listopada 2016 r. pozwana wypłaciła powodowi odszkodowanie w kwocie 1 435,41 zł. Powód dochodzi zapłaty różnicy pomiędzy kwotą wynikającą z wystawionej faktury VAT, a kwotą wypłaconą przez pozwaną tytułem odszkodowania.

W dniu 13 maja 2017 r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Tychach Wydziale VI Gospodarczym wydał w sprawie o sygnaturze akt VI GNc 757/17 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

W przepisanym terminie pozwana (...) Spółka Akcyjna w W., złożyła sprzeciw od przedmiotowego nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Na uzasadnienie pozwana podniosła, że pomiędzy stronami sporny jest koszt holowania uszkodzonego pojazdu. Pozwana zarzuciła, że poszkodowana nie skorzystała z oferty usługodawców na terenie miejsca szkody świadczących usługi o tożsamym standardzie bez konieczności ponoszenia dodatkowej opłaty za dojazd i powrót czym przyczyniła się do powiększenia rozmiaru szkody. Pozwana wskazała, że powód nie udowodnił roszczenia, w szczególności nie przedłożył cennika wykonywanych przez niego usług, który uzasadniałby poniesienie kosztów w wysokości wynikającej z faktury VAT. Te w ocenie strony pozwanej są zawyżone.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 października 2016 roku w Ć. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której samochód osobowy marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność poszkodowanej E. J. uległ uszkodzeniu, które uniemożliwiało dalsze poruszanie się pojazdem. Sprawca szkody był ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia OC w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. Szkoda została zgłoszona do likwidacji pozwanemu ubezpieczycielowi i zarejestrowana pod nr. (...).

okoliczności bezsporne, akta szkody na płycie CD (k. 38)

Z uwagi na brak możliwości poruszania się pojazdem poszkodowana E. J., zamieszkała w S., zleciła powodowi świadczącemu usługi holownicze, zholowanie uszkodzonego pojazdu.

okoliczności bezsporne, akta szkody na płycie CD (k. 38)

Za wykonaną usługę powód wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 3 379,05 zł. W fakturze powód uwzględnił m. in. dojazd i powrót w kwocie 792 zł, załadunek uszkodzonego pojazdu w kwocie 147,60 zł, wyciąganie uszkodzonego pojazdu z rowu w kwocie 209,10 zł, holowanie na trasie R.-T. w kwocie 1 104 zł oraz uwzględnił dodatek z tytułu pracy w weekend w wysokości 50%, tj. kwotę 1 126,35 zł.

dowód: faktura VAT nr (...) wraz ze specyfikacją (k. 13-14)

Umową cesji wierzytelności z dnia 3 października 2016 r. wierzytelność przysługująca poszkodowanej E. J. wobec pozwanego ubezpieczyciela scedowana została na powoda.

Dowód: umowa cesji (k. 11-12)

W toku postępowania likwidacyjnego pozwana wypłaciła powodowi z tytułu holowania kwotę 1 435,41 zł.

dowód: decyzja pozwanej z dnia 15 listopada 2016 r. (k. 15), potwierdzenie wykonania przelewu (k. 16)

Biegły sądowy M. G. ustalił, że koszty holowania w wysokości 2 447,20 zł netto (3 379,05 zł brutto) nie przekroczyły stawek obowiązujących na rynku lokalnym na poziomie 2 908,80 zł netto (3 577,83 zł brutto).

Biegły zaznaczył, że wpływ na poczynione ustalenia miała okoliczność, że usługa była wykonywana w sobotę oraz stopień uszkodzenia zawieszenia. Wskazał, że w przypadku wyciągania z rowu samochodu z uszkodzonym zawieszeniem większość konkurencyjnych przedsiębiorstw ustala cenę indywidualnie bądź stosując stawkę roboczogodziny za wykonaną usługę co zwiększa jej koszt.

dowód: opinia biegłego sądowego (k. 82-87).

Poczynione w sprawie ustalenia faktyczne oparto o nie budzące wątpliwości, merytoryczne dokumenty znajdujące się w aktach sprawy.

Sąd uznał za przekonującą i w konsekwencji mającą znaczenie dla definitywnego rozstrzygnięcia sprawy opinię biegłego M. G.. Należy zauważyć, że biegły dysponuje odpowiednią wiedzą dla sporządzenia przedmiotowej opinii, czego strony nie kwestionowały. Sąd nie miał zatem żadnych zastrzeżeń do metody jej opracowania. Przedmiotowa opinia jest rzetelna, fachowa i czyni zadość postawionej tezie dowodowej. Wnioski końcowe wynikające z opinii zostały sformułowane w sposób jednoznaczny, kategoryczny i zostały należycie umotywowane. Strony nie zgłosiły żadnych zastrzeżeń do przedmiotowej opinii.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie bezsporne było, że pozwana jako ubezpieczyciel sprawcy szkody zobowiązany był do pokrycia powstałej szkody w uszkodzonym pojeździe na skutek zdarzenia drogowego z dnia 1 października 2016 r. Niekwestionowana przez strony była zasadność ponoszenia przez pozwaną kosztów holowania. Sporna była natomiast wysokość kosztów holowania należnych powodowi.

Podstawę odpowiedzialności pozwanej w niniejszej sprawie stanowi art. 822 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. § 2 powołanego przepisu stanowi, że jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym, Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2013 r., poz. 392 ze zm.) umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków. Zgodnie z art. 19 ust. 1 powołanej ustawy, poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Podstawą prawną roszczenia powoda jest przy tym art. 509 k.c. zgodnie z którym wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W ocenie Sądu powód wykazał umową cesji, że roszczenie odszkodowawcze poszkodowanej zostało przeniesione na niego prawidłowo.

W sprawie niekwestionowanym przez pozwanego było, że ponosi odpowiedzialność za szkodę w mieniu wyrządzoną ruchem pojazdu mechanicznego sprawcy zdarzenia drogowego. Kwestią sporną była natomiast wysokość kosztów holowania należnego powodowi. Pozwana podniosła, że powód nie udowodnił zasadności wykonania usługi holowniczej na tak znacznym dystansie. Stosownie do treści przepisu art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Niewątpliwie normalnym następstwem uszkodzenia samochodu w stopniu uniemożliwiającym poruszanie się nim, jest konieczność jego odholowania z miejsca zdarzenia. Zakres odszkodowania, wynikającego z przytoczonego przepisu art. 361 § 1 i 2 k.c., nakazuje przestrzeganie zasady pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego, a oceny czy poniesienie określonych kosztów mieści się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego należy dokonywać na podstawie indywidualnej sytuacji poszkodowanego i konkretnych okoliczności sprawy (uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 16 maja 2002 r., V CKN 1273/00, LEX nr 55515).

Zgodnie z zasadą ogólną z art. 6 k. c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na stronie, która wywodzi z niego skutki prawne. Na podstawie tej ogólnej reguły wyprowadza się wniosek, że w procesie powoda obciąża obowiązek udowodnienia faktów, które uzasadniają jego roszczenie, zaś na pozwanym ciąży obowiązek udowodnienia zgłaszanych faktów niweczących lub tamujących roszczenie powoda. Zgodnie zaś z art. 232 k.p.c., strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Na okoliczność ustalenia uzasadnionych kosztów holowania uszkodzonego pojazdu marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) Sąd dopuścił zawnioskowany przez stronę powodową dowód z pisemnej opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej. Biegły sądowy M. G. ustalił, że koszty holowania w wysokości 2 447,20 zł netto (3 379,05 zł brutto) nie przekroczyły stawek obowiązujących na rynku lokalnym na poziomie 2 908,80 zł netto (3 577,83 zł brutto). Sąd w całości przychyla się do stanowiska biegłego.

Nie zasługiwały na podzielenie twierdzenia strony pozwanej, że zasadny koszt holowania powinien wynosić tylko 1 435,41 zł. Pozwana nie wykazała, aby zapewniła poszkodowanej usługę holowania, ani nawet nie przedstawiła dowodu na złożenie poszkodowanej jakiejkolwiek oferty holowania. Nie udowodniła też, iż kwota, jaką zapłacił powód, odbiega od średnich stawek obowiązujących na rynku. Gołosłowne twierdzenia pozwanej nie dają podstaw do odmówienia wiarygodności złożonej przez powoda fakturze.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd na podstawie art. 822 k.c. w zw. z art. 361 § 2 k.c. zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1 943,64 zł.

Sąd o odsetkach orzekł zgodnie z żądaniem pozwu, na podstawie art. 14 ust 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Datę początkową naliczania odsetek stanowił dzień następujący po upływie 30 dniowego terminu na spełnienie świadczenia, skoro w dacie tej pozwana miała możliwość wypłaty odszkodowania należnego (w należnej wysokości).

O kosztach procesu orzeczono na mocy art. 98 k.p.c. w oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Na podlegające zasądzeniu na rzecz powoda koszty procesu złożyły się kwoty: 98 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, koszt zastępstwa procesowego strony pozwanej ustalony zgodnie z §2 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r. ze zm.) w kwocie 900 zł, 133,72 zł tytułem kosztów dojazdu pełnomocnika strony powodowej na rozprawy oraz 538,24 zł tytułem wynagrodzenia biegłego sądowego, co dało sumę 1 686,96 zł.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł, jak w wyroku.

SSR Jolanta Brzęk