Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tychach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: st. sekr. sądowy Aleksandra Nyga

po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2016 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) S. (...) W. Sp.j. w (...)

przeciwko: (...) S.A. w W.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda (...) S. (...) W. Sp.j. w (...) kwotę 2 141,37 zł (dwa tysiące sto czterdzieści jeden złotych trzydzieści siedem groszy) z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 15 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty;

2)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 725 zł ( siedemset dwadzieścia pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 1176/15/3

UZASADNIENIE

Powódka (...) C.-s (...) spółka jawna z siedzibą w (...)wystąpiła przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. z pozwem o zapłatę kwoty 2 140,37 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 15 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu – opłaty sądowej od pozwu, kosztami opłaty od pełnomocnictwa, w tym kosztami zastępstwa procesowego, zgodnie z żądaniem sprecyzowanym w piśmie z dnia 8 września 2015 r.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że w dniu 25 września 2013 r. samochód osobowy marki S. (...) o nr rej. (...) stanowiący własność Ł. K. został uszkodzony w wyniku kolizji drogowej. Ubezpieczycielem odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody jest pozwany. Powódka zawarła z poszkodowanym umowę z dnia 14 listopada 2013 r. dotyczącą najmu pojazdu zastępczego marki V. (...) o nr rej. (...). Samochód był wynajmowany przez poszkodowanego od dnia 14 listopada 2013 r. do dnia 11 grudnia 2013 r. Opłata za wynajem samochodu w okresie 36 dni została udokumentowana fakturą VAT nr (...). Następnie została wystawiona faktura korygująca z uwagi na weryfikację okresu najmu do 27 dni. Samochód poszkodowanemu niezbędny był do celów prywatnych, w tym dojazdu do pracy. W dniu 30 grudnia 2013 r. powódka nabyła od poszkodowanego wierzytelność w drodze umowy cesji wierzytelności, przysługującą wobec pozwanego. W dniu 22 stycznia 2014 r. pozwany wydał decyzję o wypłacie częściowej odszkodowania, tj. wypłacie kwoty 2 841,13 zł brutto z uwagi na redukcję stawki dobowej najmu do kwoty 105 zł netto oraz redukcję czasu najmu pojazdu do 22 dni. Pismem z dnia 20 lutego 2014 r. powódka odwołała się od decyzji pozwanego, jednakże pozwany nie zmienił swojego stanowiska.

W dniu 29 października 2015 r. w sprawie o sygn. VI GNc 2347/15/5 Sąd Rejonowy w Tychach wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwany podniósł, iż powód nie wykazał, by poszkodowany w związku z wynajmem pojazdu zastępczego poniósł jakąkolwiek szkodę. Pozwany zaznaczył, iż w umowie najmu strony ustaliły, iż wynagrodzenie za najem może być dokonane w formie cesji wierzytelności z polisy OC sprawcy i cesja ta została zawarta, zatem poszkodowany nie poniósł żadnych wydatków na wynajem pojazdu. Nadto pozwany podniósł, iż zastosowana przez powoda stawka w wysokości 184,50 zł brutto jest rażąco wygórowana i odbiega od stawek średnich obowiązujących na rynku lokalnym w 2013 r. dla analogicznego okresu najmu i klasy pojazdu. Zdaniem pozwanego okres najmu w wysokości 22 dni pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym z wypadkiem z dnia 29 września 2013 r.

W dalszym piśmie procesowym pełnomocnik powoda złożył propozycję ugodową, w której zaproponował zapłatę przez pozwaną kwoty 1900 zł z tytułu należności głównej, zapłatę ½ kosztów procesu i odstąpienie od dochodzenia odsetek.

Sąd ustalił co następuje:

Bezspornym jest, że samochód osobowy marki S. (...) o nr rej. (...) stanowiący własność Ł. K. został uszkodzony w wyniku kolizji drogowej. Ubezpieczycielem odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody jest pozwany. Bezspornym jest również fakt, iż pozwany po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacił powódce częściowe odszkodowanie w kwocie 2 841,13 zł brutto z uwagi na redukcję stawki dobowej najmu do kwoty 105 zł netto oraz redukcję czasu najmu pojazdu do 22 dni. W związku ze zdarzeniem objętym odpowiedzialnością cywilną pozwanej w dniu 14 listopada 2013 r. powódka zawarł z poszkodowanym umowę najmu pojazdu zastępczego marki V. (...) o nr rej. (...). Pojazd był wynajmowany przez poszkodowanego od dnia 14 listopada 2013 r. do dnia 11 grudnia 2013 r. Samochód był niezbędny poszkodowanemu do celów prywatnych, w tym dojazdu do pracy.

Dowód: umowy najmu (k. 29-33), oświadczenie (k. 35), zaświadczenie (k. 36), faktury (k. 37, 38), kalkulacja naprawy, (k. 61-66), zeznania A. W. (k. 149-150).

Z raportu przebiegu naprawy wynika m.in. że w dniu:

- 14.11.2013 r.– przyjęto samochód do naprawy,

- 20.11.2013 r. – przedstawiciel (...) przeprowadził oględziny pojazdu,

- 21.11.2013 r. – wysłano kalkulację do naprawy,

- 25-26.11.2013 r. – przeprowadzono prace blacharskie,

- 25.11.2013 r. – otrzymano akceptacje kalkulacji naprawy z (...),

- 27.11.2013 r. – 3.12.2013 r. – przeprowadzono prace lakiernicze i inne,

- 04.12.2013 r. – polerowanie pojazdu,

- 05.12.2013 r. – rozpoczęcie składania pojazdu,

- 09.12.2013 r. – dostawa reflektorów,

- 10.12.2013 r. – prace blacharskie, składanie końcowe,

- 11.12.2013 r. – mycie, czyszczenie pojazdu po naprawie, kontrola końcowa naprawy,

- 12.12.2013 r. – zakończenie naprawy, zdanie pojazdu poszkodowanemu.

Dowód: wiadomość e-mail (k. 58), zeznania A. W. (k. 149-150), faktura (k. 167).

W dniu 30 grudnia 2013 r. powódka wystawiła na rzecz Ł. K. fakturę VAT nr (...) na kwotę 6 642 złote brutto tj. 5 400 złotych netto z tytułu wynajmu samochodu zastępczego na czas naprawy samochodu marki S. (...) o nr rej. (...) i likwidacji szkody (...) przez okres 36 dni przy cenie jednostkowej netto 150 zł netto za dzień.

Dowód: faktura VAT (k. 37), zeznania A. W. (k. 149-150).

W dniu 7 lipca 2015 r. powódka wystawiła na rzecz Ł. K. fakturę korygującą VAT nr (...) weryfikując ilość dni najmu do 27 dni. Powódka skorygowała cenę najmu z kwoty 6 642 złotych brutto tj. 5 400 złotych netto do kwoty 4 981,50 zł brutto tj. 4050 zł netto.

Dowód: faktura korygująca VAT (k. 38), zeznania A. W. (k. 149-150).

W dniu 30 grudnia 2014 r. poszkodowany i powódka zawarli umowę cesji wierzytelności zgodnie, z którą cedent przelał na cesjonariusza swoją wierzytelność – prawo do zwrotu kosztów z tytułu najmu auta zastępczego w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 25 września 2013 roku. Pismem z dnia 30 grudnia 2014 r. poszkodowany poinformował pozwanego o dokonanej cesji wierzytelności na rzecz powódki.

Dowód: umowa cesji wierzytelności (k. 39-40), informacja o cesji wierzytelności (k. 41).

Pismem z dnia 22 stycznia 2014 r. pozwany poinformował powódkę o skierowaniu do wypłaty odszkodowania w kwocie 2 841,13 zł brutto, wskazując jednocześnie, że odszkodowanie obejmuje koszty wynajmu samochodu zastępczego za okres 22 dni. Pozwany zweryfikował stawkę dobowa najmu do kwoty 129,15 zł brutto. Powódka pismem z dnia 20 lutego 2014 r. odwołała się od decyzji, jednakże pozwany podtrzymał swoje stanowisko.

Dowód: pismo (...) S.A. (k. 43) decyzje (k. 42, 57, 126), odwołanie (k. 44-46).

Poczynione w sprawie ustalenia faktyczne oparto o nie budzące wątpliwości, merytoryczne dokumenty znajdujące się w aktach sprawy. Brak było jakichkolwiek powodów aby dowodom tym odmówić waloru rzetelności i prawdziwości.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie przez Stan (...) –S S. & W. Sp. j. z siedzibą w(...) przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. na uwzględnienie w całości.

Powódka domagała się zasądzenia kwoty 2 140,37 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 15 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty wskazując, że w drodze cesji nabyła wierzytelność - prawo do zwrotu kosztów z tytułu najmu auta zastępczego w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 25 września 2013 roku.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości podnosząc, iż w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił na rzecz powódki kwotę 2 841,13 zł jako adekwatną do poniesionej szkody tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego, weryfikując zarówno stawkę dobową jak i okres najmu pojazdu zastępczego.

W myśl art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Przesłankami odpowiedzialności jest łączne wykazanie trzech przesłanek: zachowanie sprawcy szkody, powstanie szkody w majątku poszkodowanego oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zachowaniem a szkodą.

Zgodnie z art. 822 §1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Przy tym §4 cytowanego przepisu przewiduje, że uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Podnieść należy, że w myśl obowiązujących przepisów kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (art. 509 § 1 k.c.). Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.). Celem i skutkiem przelewu wierzytelności jest przejście na nabywcę ogółu uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. W takim wypadku stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, a zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela. W razie podjęcia kroków celem wyegzekwowania należności, warunkiem otrzymania należności przez nabywcę wierzytelności jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi. W ocenie Sądu powódka w należyty sposób wykazała, iż skutecznie nabyła przedmiotową wierzytelność od poszkodowanego.

Z art. 361 § 1 i 2 k.c. wynika zasada pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego. Zobowiązany do naprawienia szkody ponosi więc odpowiedzialność za wszystkie normalne następstwa zdarzenia, pozostające z tym zdarzeniem w adekwatnym związku przyczynowym. Niewątpliwie normalnym następstwem w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. jest niemożność korzystania z samochodu przez poszkodowanego, w sytuacji jego uszkodzenia lub zniszczenia. Jeżeli więc poszkodowany poniósł w związku z tym koszty, które były konieczne, na wynajem pojazdu zastępczego, to mieszczą się one w granicach skutków szkodowych podlegających wyrównaniu. Co ważne nie ulega wątpliwości, że poszkodowany niewątpliwie poniósłbym szkodę w majątku, gdyby musiał opłacić wynajem pojazdu zastępczego w dniu wynajmu, lub w chwili zdania pojazdu. Nadto należy przyjąć, zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, iż „Pojęcie straty w rozumieniu art. 361 § 2 k.c. obejmuje także wymagalne zobowiązanie poszkodowanego wobec osoby trzeciej” (SN III CZP 62/08). Dodać także należy, iż przywrócenie możliwości korzystania z samochodu nie następuję przez korzystanie ze środków komunikacji zbiorowej, a może być niejako odtworzone poprzez korzystanie z wynajętego samochodu zastępczego. Nadto zauważyć trzeba, że w obecnych czasach samochód jest rzeczą używaną w codziennym życiu, korzystanie z niego nie jest obecnie objawem luksusu, a rzeczą typową.

Warto nadmienić iż w przypadku definitywnej utraty rzeczy odszkodowanie przysługuje za okres od jej utraty do uzyskania odszkodowania (zwrotu innego przedmiotu), a w przypadku utraty czasowej - do chwili odzyskania rzeczywistej możliwości korzystania z niej. (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11). Najmowany pojazd zwrócono z chwilą otrzymania własnego pojazdu już naprawionego.

Odnośnie okresu najmu powódka wykazała dokumentem stanowiącym historię naprawy czas, w którym samochód poszkodowanego pozostawał w zakładzie naprawczym. Łącznie okres ten wynosiłby 36 dni, przy uwzględnieniu weekendowej przerwy w czasie pracy oraz biorąc pod uwagę system pracy zakładu naprawczego, jednakże powódka skorygowała okres najmu samochodu zastępczego do 27 dni.

W ocenie Sądu, przy obliczaniu czasu koniecznego do naprawy samochodu poszkodowanego zasadnym było uwzględnienie między innymi czasu oczekiwania na dostarczenie reflektora, który to zakład naprawczy otrzymał dopiero 10 grudnia 2013 r. Okoliczność ta nie może obciążać wynajmującego samochód zastępczy, ani nawet zakład naprawczy. Pozwany mógłby jedynie wykazywać, że zakład naprawczy ponosi winę w wyborze dostawcy części. Podkreślić należy, że wskazany przez pozwaną technologiczny czas naprawy musi różnić się od rzeczywistego czasu naprawy, gdyż czas technologiczny uwzględnia jedynie czas przeznaczony na naprawę i nie uwzględnia okoliczności związanych z funkcjonowaniem zakładu naprawczego w realnym świecie. Technologiczny czas naprawy zakłada sytuację idealną dotycząca ciągłego zajmowania się wyłącznie jednym naprawianym pojazdem, do którego części dostępne są od ręki. Mając na uwadze procedurę likwidacji szkody i czas jej trwania, wskazany przez powódkę okres naprawy, przekładający się na okres wynajmu samochodu zastępczego znajduje uzasadnienie w przedstawionym przez powódkę dokumencie.

W ocenie Sądu weryfikacja przez pozwaną czasu naprawy pojazdu do 22 dni stoi w sprzeczności z czasem koniecznym do naprawy uszkodzonego samochodu poszkodowanego. Mając powyższe na uwadze Sąd przyjął, że uzasadniony okres wynajmu samochodu zastępczego przez poszkodowanego wyniósł 27 dni.

Powódka zastosowała stawkę w wysokości 150 zł netto za dobę najmu pojazdu zastępczego, wskazując w toku postępowania, iż zastosowana przez nią stawka mieści się w granicach średnich stawek stosowanych przez inne podmioty wynajmujące samochody zastępcze. Pozwany natomiast uznał, iż jest to stawka wygórowana, weryfikując tym samym wysokość stawki do kwoty 105 zł. W ocenie Sądu powódka stosownie do art. 6 k.c. za pomocą przedłożonych cenników wykazała wysokość średnich stawek dobowych za wynajem pojazdu. Sąd uznał, iż w przedmiotowej sprawie stawka przyjęta przez stronę powodową w wysokości 150 zł netto za dobę mieści się w granicach średnich stawek za wynajem samochodu zastępczego i jednocześnie nie jest nadmiernie wygórowana. Nadto pamiętać należy, iż poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania zakładu świadczącego swoje usługi najtaniej, dlatego też Sąd nie mógł się zgodzić z pozwanym, co do podniesionego przez niego zarzutu, iż powódka zastosowała stawkę dużo wyższą i odbiegającą od stosowanych u innych usługodawców, zwłaszcza że powódka przedstawił na poparcie stawianych przez nią twierdzeń stosowne cenniki potwierdzające zasadność przyjętej stawki.

Zatem biorąc pod uwagę wyżej poczynione rozważania, Sąd uznał dochodzone przez powódkę roszczenie za zasadne i w związku z tym w punkcie 1 wyroku zasądzono na podstawie art. 415 k.c. w związku z art. 822 § 1 k.c. od pozwanej na rzecz powódki kwotę 2 141,37 zł.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 k.c. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Jak wynika z § 2 gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia ubezpieczyciel powinien spełnić w terminie przewidzianym w § 1. Powódka domagała się odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 15 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty, a żądanie to pozostawało uzasadnione w świetle powołanych przepisów.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na łączną kwotę kosztów postępowania złożyły się kwoty: 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, 108,00 zł tytułem opłaty od pozwu, 500,00 zł tytułem poniesionej zaliczki na biegłego, 600,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z § 6 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z dnia 3 października 2002 r. ze zm.).

SSR Jolanta Brzęk