Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tychach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2018 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: st. sekretarz sądowy Ewa Kościelniak

po rozpoznaniu w dniu 30 października 2018 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa:

(...) Spółka z o.o. w T.

przeciwko:

(...) S.A. w W.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda (...) Spółki z o. o. w T. kwotę 1 038,12 zł (tysiąc trzydzieści osiem złotych dwanaście groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 20 lutego 2016 roku do dnia zapłaty;

2)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 732,23 zł (siedemset trzydzieści dwa złote dwadzieścia trzy grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 803/17/3

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółka z o.o. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) S.A. w W. kwoty 1 038,12 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 20 lutego 2016 roku do dnia zapłaty i kosztami postępowania.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, że wskutek zdarzenia z dnia 29 grudnia 2015 r., uległ uszkodzeniu samochód marki F. (...) o nr rej. (...) stanowiący własność poszkodowanego M. W.. Ubezpieczycielem od odpowiedzialności cywilnej sprawcy kolizji drogowej była pozwana. Poszkodowany zlecił naprawę uszkodzonego pojazdu. Koszt naprawy wyniósł 1 397,23 zł brutto. Pozwana wypłaciła powódce odszkodowanie w wysokości 547,44 zł brutto, weryfikując stawki roboczogodzin za roboty blacharsko-mechaniczne i lakiernicze ze 125 zł/rbh netto i 140 zł/rbh netto do stawki 60 zł/rbh za obydwa typy prac oraz nie uznając zastosowania części zamiennych oraz zestawu mocującego zderzak przedni. W związku z decyzją pozwanej powód zlecił sporządzenie kalkulacji naprawy uszkodzonego pojazdu. Koszt kalkulacji wyniósł 615,00 zł, natomiast naprawa ostatecznie wyniosła 1 344,76 zł. Pozwana w odpowiedzi na zgłoszone roszczenie wypłaciła powódce łącznie kwotę 749,30 zł tytułem pokrycia kosztów naprawy. Wobec powyższego powódka dwukrotnie wezwała pozwaną od zapłaty brakującej kwoty odszkodowania tj. kwoty 1 039,00 zł w tym kosztów sporządzenia kosztorysu, jednak pozwana odmówiła spełnienia świadczenia. Powódka wskazała, że legitymację procesową wywodzi z faktu nabycia wierzytelności w stosunku do pozwanej na podstawie cesji wierzytelności z dnia 26 stycznia 2016 r.

W dniu 10 sierpnia 2016 roku Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy wydał w sprawie VI GNc 646/17 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwana (...) S.A. w W. wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty, domagając się oddalenia powództwa w całości oraz o zasądzenia kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwana podniosła, że ustalony przez nią kosz naprawy pojazdu i wypłacona kwota odszkodowania pozwalają na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed kolizji. Pozwana wskazała, że spornym pomiędzy stronami jest stawka za 1 roboczogodzinę operacji naprawczych. Pozwana podniosła również, że stawki przyjęte tytułem prac blacharsko-mechanicznych oraz lakierniczych były stawkami zawyżonymi. W odniesieniu do kosztów związanych ze sporządzeniem kosztorysu pozwana wskazała, iż nie jest on potwierdzeniem poniesionych przez powódkę kosztów, a jej sporządzenie wygenerowało jedynie dodatkowe zbędne koszty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 29 grudnia 2015 r., uległ uszkodzeniu samochód marki F. (...) o nr rej. (...) stanowiący własność poszkodowanego M. W. . Ubezpieczycielem od odpowiedzialności cywilnej sprawcy kolizji drogowej była pozwana.

Okoliczność bezsporna.

W dniu 26 stycznia 2016 r. poszkodowany i powódka zawarli umowę cesji wierzytelności zgodnie, z którą cedent przelał na cesjonariusza swoją wierzytelność – prawo do dochodzenia odszkodowania, jakie przysługuje wobec (...) S.A. w W. z tytułu szkody z dnia 29 grudnia 2015 r., zarejestrowanej pod nr (...).

Dowód: umowa cesji wierzytelności (k. 44).

Samochód był niezbędny poszkodowanemu do dojazdów od pracy.

Dowód: oświadczenie (k. 32).

Dnia 19 lutego 2016 r. została wystawiona na poszkodowanego faktura VAT nr (...) tytułem naprawy uszkodzonego pojazdu opiewająca na kwotę 1.344,76 zł brutto oraz faktura VAT nr (...) tytułem wykonania kosztorysu pojazdu na kwotę 615,00 zł brutto.

Dowód: faktury VAT (k. 35, 36).

W związku ze szkodą pozwana wypłaciła odszkodowanie w łącznej wysokość 921,64 zł tytułem naprawy pojazdu.

Dowód: potwierdzenia przelewów (k. 32, 37).

Wezwaniem do zapłaty z dnia 09 listopada 2016 r. oraz z dnia 13 lutego 2017 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 1 038,12 zł. W odpowiedzi pozwana wskazała, że nie widzi podstaw do zmiany uprzednio zajętego stanowiska.

Dowód: wezwanie od zapłaty (k. 38, 41), potwierdzenia odbioru (k. 39, 42), decyzja (k. 43).

Uzasadniony koszt naprawy uszkodzonego pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) wynosi 1.891,24 zł. Przyjęte przez powódkę stawki roboczogodzin naprawy uszkodzonego pojazdu w wysokości 140,00 zł/rbh netto oraz 125,00 zł/rbh netto są stawkami uzasadnionymi dla autoryzowanych serwisów. Nadto charakter warsztatu potwierdzony jest certyfikatem (...) Motoryzacyjna.

Dowód: pisemna opinia biegłego sądowego M. D. z dnia 12 lutego 2018 r. (k. 104 - 108), kalkulacja naprawy (k. 109 - 112), certyfikat (k. 45 - 46), kosztorysy (k. 33 - 34).

Poczynione w sprawie ustalenia faktyczne oparto o dokumenty, które pod względem treści i formy nie budziły wątpliwości. Sąd dał im wiarę w całości.

Decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia w sprawie ma opinia biegłego. Sąd uznał ją za pełną, rzetelną, a także popartą wysokimi kwalifikacjami biegłego oraz doświadczeniem zawodowym.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie przez (...) Spółka z o.o. w T. przeciwko (...) S.A. w W. zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W niniejszym postępowaniu zastosowanie znajdują przepisy odpowiedzialności deliktowej z art. 415 k.c., do której przesłanek należą zdarzenie, z którym system prawny wiąże odpowiedzialność na określonej zasadzie, oraz szkoda i związek przyczynowy między owym zdarzeniem a szkodą. Przy ustalaniu odpowiedzialności z tytułu czynów niedozwolonych znajdują zastosowanie przepisy ogólne dotyczące związku przyczynowego, szkody i sposobów jej naprawienia (art. 361-363 k.c.).

Zgodnie z art. 436 § 2 k.c. w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody wymienione osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych.

Podnieść należy, że w myśl obowiązujących przepisów kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (art. 509 § 1 k.c.). Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.). Celem i skutkiem przelewu wierzytelności jest przejście na nabywcę ogółu uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. W takim wypadku stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, a zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela. W razie podjęcia kroków celem wyegzekwowania należności, warunkiem otrzymania należności przez nabywcę wierzytelności jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi.

W ocenie Sądu powódka w należyty sposób wykazała, iż skutecznie nabyła przedmiotową wierzytelność od poszkodowanego.

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Przy tym § 4 cytowanego przepisu przewiduje, że uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

W myśl art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Przesłankami odpowiedzialności jest łączne wykazanie trzech przesłanek: zachowanie sprawcy szkody, powstanie szkody w majątku poszkodowanego oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zachowaniem a szkodą.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2013.392 ze zm.), umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków.

Na podstawie art. 34 ust. 1 powołanej ustawy można ustalić, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Podobnie jak w przypadku wszystkich rodzajów ubezpieczeń OC, zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za powstałą szkodę jest uzależniony od zakresu odpowiedzialności ubezpieczonego - posiadacza lub kierującego pojazdem. Zakład ubezpieczeń zamiast niego naprawia wyrządzone szkody. Odszkodowanie ubezpieczeniowe ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem. Jego wysokość (o ile nie przekracza kwoty sumy gwarancyjnej) winna odpowiadać wysokości odszkodowania należnego od ubezpieczonego na podstawie ogólnych zasad odpowiedzialności, zgodnie z zasadą pełnego odszkodowania. Poszkodowany jest uprawniony do odszkodowania w pełni pokrywającego szkodę wyrządzoną ruchem pojazdu mechanicznego. Obejmuje ono zarówno straty, jak i korzyści, które poszkodowany mógłby osiągnąć, gdyby nie wyrządzono mu szkody. Nie ma również znaczenia, czy jest to wywołana wypadkiem pojazdu mechanicznego szkoda na osobie (uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia lub śmierć) czy też szkoda na mieniu (utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia).

Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu motoryzacji na okoliczność ustalenia stawek roboczogodziny prac blacharsko-mechanicznych i lakierniczych na rynku lokalnym powódki przez warsztaty o porównywalnej kategorii oraz o ustalenie czy stawki roboczogodziny prac blacharsko-mechanicznych w wysokości 140,00 zł netto i prac lakierniczych w wysokości 125,00 zł netto mieszczą się w granicach cen stosowanych na rynku lokalnym, biorąc pod uwagę wyposażenie warsztatu powódki i jakość świadczenia przez nią usług.

Powołany w sprawie biegły sądowy M. D. w pisemnej opinii z dnia 12 lutego 2018 r. wskazał, że uzasadniony koszt naprawy uszkodzonego pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) wynosi 1 891,24 zł.

Sąd w całości przychyla się do stanowiska biegłego.

Zatem biorąc pod uwagę wyżej poczynione rozważania, Sąd uznał dochodzone przez powódkę roszczenie za zasadne i w związku z tym w punkcie 1 wyroku zasądzono od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1 038,12 zł.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 k.c. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Jak wynika z § 2 gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Mając powyższe na uwadze Sąd zasądził ustawowe odsetki liczone od dnia 20 lutego 2016 roku do dnia zapłaty.

O kosztach postępowania orzeczono w punkcie 2 wyroku na podstawie art. 98 i 99 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na łączną kwotę kosztów postępowania złożyły się kwoty: 52,00 złotych tytułem opłaty od pozwu, 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, 393,23 zł tytułem uiszczonej zaliczki na poczet sporządzenia opinii przez biegłego sądowego, 270,00 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z § 2 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych co daje łączną kwotę 732,23 zł.

SSR Jolanta Brzęk