Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tychach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 grudnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: st. sekr. sądowy Aleksandra Nyga

po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2015 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa: R. W.

przeciwko: M. K. (1), M. K. (2)

o zapłatę

1)  oddala powództwo główne i ewentualne w całości;

2)  zasądza od powoda R. W. na rzecz pozwanych M. K. (1) i M. K. (2) kwotę 2 417 zł (dwa tysiące czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 571/14/3

UZASADNIENIE

Powód R. W. wystąpił przeciwko M. K. (1) i M. K. (2) prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) s.c. z siedzibą w B. z pozwem o zapłatę kwoty 15 000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 26 września 2013 r. do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu, zgodnie z żądaniem sprecyzowanym w piśmie z dnia 14 marca 2014 r.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 26 lutego 2013 r. zlecił pozwanym kompleksowa naprawę przyczepy kempingowej E. G. o nr rej. (...). Zgodnie z ustaleniami stron przyczepa miała zostać oddana powodom w stanie bez wszelkich wad i usterek. Przyczepa znajdowała się w złym stanie technicznym i wymagała kompleksowej renowacji. Powód w pierwszej kolejności zwrócił się do pozwanych z zapytaniem o koszt naprawy, a pozwani wstępnie wycenili usługę na 10 000 zł. Powód po akceptacji kosztorysu przez właścicieli, zdecydował się na przeprowadzenie jej naprawy. Po przyjęciu zlecenia i wnikliwej ocenie stanu technicznego przyczepy pozwani poinformowali powoda, iż całkowita renowacja przyczepy wymaga przeprowadzenia prac naprawczych w zwiększonym zakresie, które kosztować będą 15 000 zł. Pozwani pomimo, iż zobowiązali się wykonać usługę w terminie jednego miesiąca, ostatecznie oddali przyczepę powodowi dopiero w czerwcu 2013 r., w tym też czasie uregulowana została przez powoda całość zobowiązania względem pozwanych z tytułu wykonanej usługi w kwocie 15 000 zł. Oddając przyczepę pozwani zapewnili powoda, iż wszystkie prace niezbędne do kompleksowego odnowienia przyczepy zostały wykonane, w szczególności, że uszczelnione zostały wszystkie ściany oraz wymienione zostały wszystkie przegnite elementy. Pomimo zapewnień pozwanych, już podczas pierwszego użycia przyczepy ujawniły się poważne wady, świadczące o tym, iż usługa nie została wykonana, a w szczególności, że naprawa została wykonana jedynie fragmentarycznie. Powód zwrócił się zatem do pozwanych z prośbą o wyjaśnienie sytuacji oraz dokonanie niezbędnych poprawek. Pozwani jednak w żaden sposób nie zareagowali i odmówili wykonania jakichkolwiek prac reklamacyjnych. W związku z powyższym właściciele przyczepy we własnym zakresie zlecili wykonanie opinii co do stanu technicznego przyczepy. Przeprowadzona na zlecenie właścicieli w sierpniu 2013 r. ekspertyza wskazuje jednoznacznie na bardzo zły stan techniczny przyczepy tj. niesprawność instalacji wodnej, gazowej i elektrycznej, a jedynie prawidłowe uszczelnienie i zabudowę tylnej ściany pojazdu.

Pozwani M. K. (1) i M. K. (2) prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) s.c. z siedzibą w B. w odpowiedzi na pozew wnieśli o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwani zaprzeczyli, aby kiedykolwiek zobowiązali się do kompleksowej naprawy przyczepy kempingowej, jak również nie ustalali z powodem, że przyczepa ma zostać oddana powodowi w stanie bez usterek i wad. Nadto pozwani zaprzeczyli, aby kiedykolwiek informowali powoda, że całkowita renowacja przyczepy wymaga przeprowadzenia prac naprawczych w zwiększonym zakresie, które kosztować będą 15 000 zł oraz aby zobowiązali się za taką cenę wykonać całkowitą renowację. Pozwani zaprzeczyli również, aby zapewniali powoda, iż wszystkie prace niezbędne do kompleksowego odnowienia przyczepy zostały wykonane. Pozwani wskazali, iż zawarli z powodem umowę o dzieło, powód za wykonane dzieło zapłacił i je odebrał, a zatem spór i dochodzone pozwem roszczenie – powinny być rozpatrywane w kontekście przepisów art. 627 i nast. Z zawartej z powodem umowy wynika, iż pozwani nie zobowiązywali się do renowacji całej przyczepy, a jedynie do określonych prac. Pozwani wskazali, iż powód wielokrotnie podawał się za właściciela przyczepy, natomiast właścicielami przyczepy są M. i E. P.. Powód zobowiązał się względem nich do kompleksowej renowacji przyczepy za 17 000 zł. Powód nie był w stanie wywiązać się z przyjętego zobowiązania i dlatego po kilku miesiącach bezczynności zwrócił się do pozwanych.

Sąd ustalił co następuje:

Powód w sierpniu 2012 r. przyjął od E. i M. P. zlecenie naprawy przyczepy kempingowej E. G. o nr rej. (...), a zakres prac miał obejmować renowację całościową przyczepy, w szczególności powód podjął się naprawy podłogi, ścian bocznych, poza dachem, a także powód zobowiązał się wykonać naprawę wszystkich instalacji znajdujących się w przyczepie.

Dowód: potwierdzenie przyjęcia przyczepy (k. 43), zeznania E. P. (płyta CD – k. 120 wraz z transkrypcją k. 125-147), zeznania M. P. (płyta CD – k. 120 wraz z transkrypcją k. 125-147)

Powód podając się za właściciela przyczepy kempingowej E. G. o nr rej. (...), po dokonaniu oględzin przez pozwanych został poinformowany, że przyczepa jest w złym stanie technicznym, nie posiada amortyzacji i jej naprawa nie jest opłacalna, jednakże powód nalegał na naprawę przyczepy, argumentując powyższe prośbą żony oraz wartością sentymentalną przyczepy.

Dowód: wiadomość e-mail (k. 39-40), zeznania M. K. (2) (k.165-166), zeznania M. K. (k. 167-169).

Powód zaproponował E. P. i M. P. w zamian za przyczepę kempingową E. G. inną przyczepę znajdującej się w siedzibie pozwanych, jednakże właściciele zapewnieni przez powoda o kompleksowej naprawie spornej przyczepy, nie zdecydowali się na wymianę przyczepy na inną.

Dowód: wiadomość e-mail (k. 39-40), zeznania E. P. (płyta CD – k. 120 wraz z transkrypcją k. 125-147), zeznania M. P. (płyta CD – k. 120 wraz z transkrypcją k. 125-147), zeznania M. K. (2) (k.165-166)

W dniu 26 lutego 2013 r. w B. R. W. zawarł z M. K. (1) i M. K. (2) prowadzącymi działalność gospodarczą pod firmą (...) s.c. z siedzibą w B. umowę o dzieło, przedmiotem której była naprawa tylnej części przyczepy, uszczelnienie tyłu przyczepy, sprawdzenie przyczepy w zakresie działania urządzeń technicznych oraz szczelności instalacji, przykręcenie luźnych półek, oraz siedzisk w przyczepie. Pozwany R. W. w umowie wskazany został jako współwłaściciel przyczepy z B. W.. Koszt naprawy określono na kwotę 15 000 zł.

Dowód: umowa (k.9), wydruk zdjęć (k. 44-70), zeznania M. K. (2) (k.165-166), zeznania M. K. (k. 167-169), zeznania R. W. (k. 161-165).

Pozwani naprawili tylną część przyczepy, uszczelnili tył przyczepy, sprawdzili przyczepę w zakresie działania urządzeń technicznych oraz szczelności instalacji, przykręcili luźne półki. Ponadto pozwani wykonali szereg napraw, które nie były objęte umową. Powód w dniu 1 czerwca 2013 r. odebrał przyczepę naprawioną przez pozwanych zgodnie z zakresem wskazanym w umowie stron oraz zapłacił umówioną kwotę.

Dowód: wiadomość e-mail (k. 39-40), umowa (k.41), paragon (k.8), wydruk zdjęć (k. 44-70), zeznania M. K. (2) (k.165-166), zeznania M. K. (k. 167-169), zeznania R. W. (k. 161-165).

W dniu 1 czerwca 2013 r. powód przekazał M. P. przyczepę kempingową informując, iż przyczepa została w całości naprawiona i uszczelniona, jednocześnie dając właścicielom gwarancję na 7 letni okres. M. P. po odebraniu przyczepy stwierdził usterki, co zgłosił powodowi, który podjął się ich naprawy.

Dowód: pismo (k.42), zeznania świadka M. P. (płyta CD – k. 120 wraz z transkrypcją k. 125-147).

Po otrzymaniu przyczepy kampingowej E. i M. P. udali się na urlop, podczas którego okazało się, że przyczepa nie została naprawiona w sposób jaki zadeklarował powód, m.in. nie została wymieniona instalacja, podłoga uginała się, nie zostały naprawione ściany boczne.

Dowód: zeznania E. P. (płyta CD – k. 120 wraz z transkrypcją k. 125-147), zeznania M. P. (płyta CD – k. 120 wraz z transkrypcją k. 125-147), ocena techniczna (k. 7).

W dniu 28 sierpnia 2013 r. R. A. sporządził na zlecenie właścicieli przyczepy E. P. i M. P. ocenę stanu technicznego przyczepy E. G. nr rej. (...). Z oceny technicznej wynika m.in., iż przyczepa nie kwalifikowała się do naprawy, z uwagi na bardzo zły stan techniczny. Nadto podłoga została fragmentarycznie naprawiona, jedynie tylna ściana została prawidłowo uszczelniona i sklejona.

Dowód: ocena techniczna (k. 7), wydruk zdjęć (k. 44-70).

W dniu 26 września 2013 r. powód wezwał pozwanych do zapłaty kwoty 15 000 zł tytułem nieprawidłowego wykonania zlecenia, jednakże pozwaniu pismem z dnia 9 października 2013 r. odmówili zapłaty należności. Strona powodowa w piśmie z dnia 15 października 2013 r. podtrzymał swoje żądanie.

Dowód: pismo powoda (k.10-11), pismo pozwanych (k.12), pismo powoda (k.14-15).

Poczynione w sprawie ustalenia faktyczne oparto o nie budzące wątpliwości, merytoryczne dokumenty znajdujące się w aktach sprawy.

W toku postępowania Sąd dopuścił dowód z zeznań świadków E. P. i M. P. oraz stron M. K. (2), M. K. (1) oraz R. W.. Zeznaniom tym Sąd dał wiarę w całości, ponieważ były logiczne, konsekwentne i co do zasady zgodne. Przedstawiły przebieg wydarzeń. Różne było jednak rozumienie faktów. Pozwany uznał, że nie ma znaczenia czy poda się za właściciela przyczepy, czy za wykonawcę, poszukującego podwykonawcy. Sąd nie dał jednak wiary części zeznań powoda w zakresie opłacalności naprawy przyczepy. Nie sposób uznać takiego stwierdzenia za zwykłe zwiększenie kosztów. Jak stwierdził rzeczoznawca, przyczepa nie nadawała się do naprawy. Pomimo zwiększenia kosztów naprawy, powód musiał mieć świadomość, że nawet po jej wykonaniu przyczepa może nie nadać się do użytku.

Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego albowiem nie miał on znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie. Przyczepa jest obecnie w bardzo złym stanie techniczny, który uniemożliwiałby jej badanie przez biegłego, a ponadto porównując zakres naprawy oraz treść oceny technicznej, a także treść zeznań świadków i stron, należało uznać że do rozstrzygnięcia sprawy nie są niezbędne widomości specjalne biegłego.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie przez R. W. przeciwko M. K. (1) i M. K. (2) prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) s.c. z siedzibą w B. nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód domagał się zasądzenia kwoty 15 000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 26 września 2013 r. do dnia zapłaty wskazując, iż pozwani nie wykonali naprawy przyczepy kempingowej w należyty sposób.

Pozwani wnieśli o oddalenie powództwa w całości podnosząc, iż wykonali prace zgodnie z umową, nadto nigdy nie zobowiązywali się do kompleksowej naprawy przyczepy kempingowej, jak również nie ustalali z powodem, że przyczepa ma zostać oddana powodowi w stanie bez usterek i wad. Nadto pozwani zaprzeczyli, aby kiedykolwiek informowali powoda, że całkowita renowacja przyczepy wymaga przeprowadzenia prac naprawczych w zwiększonym zakresie, które kosztować będą 15 000 zł oraz aby zobowiązali się za taką cenę wykonać całkowitą renowację. Pozwani zaprzeczyli również, aby zapewniali powoda, iż wszystkie prace niezbędne do kompleksowego odnowienia przyczepy zostały wykonane.

Biorąc pod uwagę powyższe, prawa i obowiązki stron należy oprzeć na podstawie przepisów o umowie o dzieło. Zgodnie z art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia.

Elementami przedmiotowo istotnymi umowy o dzieło są określenie dzieła, do którego wykonania zobowiązany jest przyjmujący zamówienie, a także, z uwzględnieniem regulacji art. 628 k.c. w zw. z art. 627 k.c., wynagrodzenie, do którego zapłaty zobowiązany jest zamawiający. Umowa o dzieło jest umową konsensualną, dwustronnie zobowiązującą, wzajemną i odpłatną, a jej zawarcie następuje zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi umów. W wypadku umowy o dzieło niezbędne jest, aby starania przyjmującego zamówienie doprowadziły w przyszłości do konkretnego, indywidualnie oznaczonego rezultatu jako koniecznego do osiągnięcia. Zasadniczym obowiązkiem przyjmującego zamówienie jest wykonanie dzieła, natomiast podstawowym obowiązkiem zamawiającego jest zapłata przyjmującemu zamówienie należnego wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 638 § 1 k.c. do odpowiedzialności za wady dzieła stosuje się odpowiednio przepisy o rękojmi przy sprzedaży. Odpowiedzialność przyjmującego zamówienie jest wyłączona, jeżeli wada dzieła powstała z przyczyny tkwiącej w materiale dostarczonym przez zamawiającego. Nadto zgodnie z § 2 jeżeli zamawiającemu udzielono gwarancji na wykonane dzieło, przepisy o gwarancji przy sprzedaży stosuje się odpowiednio. Z art. 556 k.c. wynika, iż sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną (rękojmia).

Sąd dokonując analizy zgromadzonego materiału dowodowego przede wszystkim miał na uwadze łączącą strony postępowania umowę o dzieło. Strony w umowie szczegółowo ustaliły, iż pozwani zobowiązują się do naprawy tylnej części przyczepy, uszczelnienia tyłu przyczepy, sprawdzenia przyczepy w zakresie działania urządzeń technicznych oraz szczelności instalacji, przykręcenia luźnych półek, oraz siedzisk w przyczepie, natomiast powód zapłaci pozwanym za wykonana pracę 15 000 zł. Z umowy łączącej strony nie wynika, aby pozwani byli zobowiązani do renowacji całej przyczepy. Pozwani stanowczo temu przeczą.

Wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na stronie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Uwzględniając treść art. 6 k.c. trzeba stwierdzić, że do osoby występującej z pozwem należy udowodnienie faktów pozytywnych, które stanowią podstawę powództwa, gdyż z faktów tych wywodzi ona swoje prawo. Do przeciwnika natomiast należy wykazanie okoliczności niweczących to prawo lub uniemożliwiających jego powstanie (OSNP 1998/18/537). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.)(OSNC 1997/6-7/76 Przegląd Sądowy 2001/4/81). Innymi słowy na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, a na stronie pozwanej obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jej wniosek o oddalenie powództwa. Zdaniem Sądu, powód nie sprostał dyspozycji zawartej w art. 6 k.c., bo przecież w żaden sposób nie wykazał, aby przedmiotem umowy było wykonanie kompleksowej naprawy przyczepy. Z zeznań obu pozwanych, a przede wszystkim z pisemnej umowy podpisanej przez obie strony wynika, że naprawie miały podlegać tylko pewne elementy przyczepy, a z ich katalogu nie wynika, że naprawą objęte były wszystkie części przyczepy.

Owszem Sąd miał w polu widzenia, iż powód zobowiązał, się względem właścicieli przyczepy państwa P. do naprawy przyczepy w całości, nie tylko tylnej części, ale również podłóg i ścian bocznych łącznie z instalacją, niemniej jednak podkreślić należy, iż było to zobowiązanie łączące jedynie powoda z właścicielami, a nie z pozwanymi.

Powód zawierając umowę z pozwanymi, mając na uwadze zobowiązanie łączące go z właścicielami przyczepy, powinien był zadbać, aby umowa, którą zawarł ze stroną pozwaną obejmowała taki sam zakres prac jak jego pierwotne zobowiązanie względem państwa P.. Z umowy zawartej pomiędzy powodem, a pozwanymi nie wynika, aby pozwani byli zobowiązani do wykonania kompleksowej usługi naprawy, do usunięcia wszelkich usterek i wad. Powód w żaden sposób nie wykazał, aby umowa, czy chociażby poczynione pomiędzy stronami ustalenia obejmowały wykonanie naprawy całej przyczepy kempingowej, a nie tylko tylnej ściany. To na powodzie przecież spoczywał ciężar udowodnienia tej okoliczności.

Sąd miał również na uwadze, iż zgromadzony materiał dowodowy jednoznacznie potwierdza, iż prace wykonane przez pozwanych, a objęte umową stron, zostały wykonane bez zarzutów. Właściciele spornej przyczepy potwierdzili w swoich zeznaniach, iż tylna ściana przyczepy została wykonana prawidłowo, również rzeczoznawca wykonujący ekspertyzę na zlecenie państwa P. stwierdził w sporządzonej opinii, iż naprawiona została ściana tylna przyczepy, a nawet sam powód przyznał, że pozwani dokonali naprawy tylnej ściany przyczepy, nie wnosząc zarzutów w tym zakresie. Co do zarzutów odnośnie nieprawidłowo przymocowanych szafek i półek w przyczepie Sąd zważył, iż państwo P. zaraz po wykonanej naprawie przez pozwanych, udali się na urlop. Przejechali wiele kilometrów tą przyczepą, ale mając na uwadze ogólny zły stan techniczny przyczepy, a przede wszystkim brak amortyzacji, ten fakt spowodował powtórne odejście od ścian szafek. Ponadto z zeznań stron wynika, że powód dokonał dokładnego przeglądu przyczepy przed jej odbiorem. Wskazuje na to chociażby fakt, że powód odmówił odbioru za pierwszym razem, żądają dalszych poprawek. Sąd nie znalazł podstaw do uznania, iż to pozwani nieprawidłowo wykonali zlecenie, zwłaszcza, że powód odbierając przyczepę i płacąc wynagrodzenie pozwanym za wykonaną pracę, nie zgłaszał zastrzeżeń w tym zakresie, a zatem należało uznać, iż powyższe zostało wykonane prawidłowo. W zakresie urządzeń i instalacji, to zakresem umowy pomiędzy stronami było objęte tylko sprawdzenie instalacji, a nie jej naprawa. Państwo P. stwierdzili, że użytkowali urządzenia i instalacje podczas urlopu, zatem i w tym zakresie należy uznać, że pozwani wywiązali się z podjętego zobowiązania.

Podkreślenia wymaga, że ocena techniczna dołączona do pozwu, nie wskazuje w żadnym punkcie, że pozwani nie wykonali lub źle wykonali umowę, którą zawarli z powodem. Żadna z wymienionych wad lub usterek nie dotyczy zakresów objętych umową. Zastanawiający ma jedynie element tylnej części blachy, która jest pofałdowana. Jak wynika jednak ze zdjęć, pofałdowanie to mogło powstać podczas jazdy, po przejechaniu obok ostrego przedmiotu na drodze. Nie sposób tą wadą obciążyć pozwanych.

Zgodnie z art. 634 k.c. jeżeli materiał dostarczony przez zamawiającego nie nadaje się do prawidłowego wykonania dzieła albo jeżeli zajdą inne okoliczności, które mogą przeszkodzić prawidłowemu wykonaniu, przyjmujący zamówienie powinien niezwłocznie zawiadomić o tym zamawiającego.

W ocenie Sądu pozwani sprostali obowiązkowi wynikającemu z powyższego przepisu. Wskazali, że naprawa jest nieopłacalna. Powód jednak nalegał, a twierdzenie pozwanych w tym zakresie uznał za próbę podwyższenia kosztów. Jak sam stwierdził w swych zeznaniach wszystko jest kwestią ceny. Należy uznać ponad wszelką wątpliwość, że pozwani wykonali obowiązek, ponieważ z tego powodu powstała oferta odkupienia przyczepy na części i rozliczenia jej z zakupem innej używanej przyczepy, znajdującej się w ofercie pozwanych. Dlatego państwo P. udali się do B., aby obejrzeć przyczepy. Ponieważ jednak otrzymali zapewnienie pod powoda, że ich przyczepę da się naprawić, więc nie zdecydowali się na kupno innej. Pozwany dokonał takiego zapewnienia właścicielom przyczepy, pomimo, że sam takiego zapewnienia nie otrzymał od pozwanych. Należy dodatkowo zauważyć, że pozwani, zostali wprowadzeni w błąd przez powoda, który twierdził, że przyczepa jest własnością jego i żony oraz, że ma ona dla nich szczególne, sentymentalne znaczenie. Mając doświadczenie w naprawach przyczep, zlecanych również z innych krajów z tego właśnie powodu, uznali że może ona mieć inne zastosowanie, a zlecającemu może zależeć na naprawie bez względu na cenę. Z tego powodu pozwani uznali, że przyczepa nie jest potrzebna do użytkowania w pełnym zakresie i podjęli się naprawy. Prawdopodobnie gdyby wiedzieli, że są podwykonawcami nie podjęliby się tego zadania.

Zatem biorąc pod uwagę wyżej poczynione rozważania, Sąd uznał, iż dochodzone przez powoda roszczenie nie jest zasadne i w związku z tym oddalił powództwo główne i ewentualne w całości.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na łączną kwotę kosztów postępowania złożyły się kwoty: 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa; 2.400,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z § 6 pkt. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z dnia 3 października 2002 r. ze zm.).

SSR Jolanta Brzęk