Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tychach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: Katarzyna Ryguła

po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2017 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa:

M. K.

przeciwko:

(...) S.A. w W.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda M. K. kwotę 1 059,02 zł (jeden tysiąc pięćdziesiąt dziewięć złotych i dwa grosze) z odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 06 czerwca 2015 roku do dnia zapłaty;

2)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 721,88 zł (siedemset dwadzieścia jeden złotych osiemdziesiąt osiem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 123/16/3

UZASADNIENIE

Powód M. K. wystąpił przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. z pozwem o zapłatę kwoty 1 059,02 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 6 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 6 maja 2015 r. samochód osobowy marki S. (...) o nr rej. (...) stanowiący współwłasność K. R. i E. S. został uszkodzony w wyniku kolizji drogowej. Ubezpieczycielem odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody jest pozwany. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność co do zasady, a następnie wypłacił odszkodowanie w kwocie 2 343,90 zł z tytułu kosztów naprawy pojazdu oraz 830,25 zł z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Powód wstąpił w prawa poszkodowanych na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 6 maja 2015 r. W związku z uszkodzeniem pojazdu pierwotnie poszkodowane zdecydowały się na naprawę pojazdu, którą wykonał powód. Koszt naprawy uszkodzonego pojazdu został potwierdzony wystawieniem faktury VAT nr (...) z dnia 27 maja 2015 r. na kwotę 3 402,92 zł. Powód przesłał pozwanemu fakturę VAT nr (...) obejmującą koszty naprawy uszkodzonego pojazdu wraz z kosztorysem. Pozwany w odpowiedzi przyznał powodowi odszkodowanie weryfikując dostarczony przez powoda kosztorys poprzez obniżenie stawek za roboczogodzinę prac blacharskich i lakierniczych oraz cen części. Pozwany uznał roszczenie powoda co do zasady i przyznał odszkodowanie w kwocie 2 343,90 zł z tytułu uszkodzenia pojazdu.

W dniu 8 stycznia 2015 r. w sprawie o sygn. VI GNc 2555/15/5 Sąd Rejonowym w Tychach wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwany podniósł, iż wypłacił poszkodowanym odszkodowanie w łącznej wysokości 3 174,15 zł w tym z tytułu naprawy uszkodzonego pojazdu kwotę 2 343,90 zł i kwotę 830,25 zł z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Zdaniem pozwanego wypłacone odszkodowanie pozwala na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed kolizji, biorąc pod uwagę rok produkcji i przebieg uszkodzonego pojazdu. Spór pomiędzy stronami dotyczy kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu i przyjętej stawki za roboczogodzinę oraz kosztów części zamiennych. Zdaniem pozwanego naprawa pojazdu mogła i powinna być przeprowadzona przy użyciu części zamiennych odpowiadających parametrami częściom oryginalnym, które są jednak znacznie tańsze. Koszt naprawy przy użyciu części alternatywnych pozwany ustalił na kwotę 2 343,90 zł wskazując, że obecnie nawet w autoryzowanej stacji obsługi naprawa pojazdu może być wykonana przy użyciu części innych niż oryginalne przy zachowaniu uprawnień wynikających z gwarancji. Wskazany przez powoda koszt naprawy pojazdu jako wygórowany i nie może być uznany za normalne następstwo szkody, ponieważ prowadzi do nieuzasadnionego wzbogacenia powoda. Ustalony przez pozwanego koszt naprawy pojazdu i wypłacona kwota odszkodowania pozwalają na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed kolizji. Pozwany ustalił koszt naprawy przyjmując stawkę za roboczogodzinę prac naprawczych w wysokości 80 zł uznając, że stawki 120 zł za prace blacharskie i 140 zł za prace lakiernicze są zawyżone.

Sąd ustalił co następuje:

Bezspornym jest, że samochód osobowy marki S. (...) o nr rej. (...) stanowiący współwłasność K. R. i E. S. został uszkodzony w wyniku kolizji drogowej. Ubezpieczycielem odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody jest pozwany. Bezspornym jest również fakt, iż pozwany po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacił powodowi częściowe odszkodowanie w kwocie 2 343,90 zł z tytułu kosztów naprawy pojazdu oraz 830,25 zł z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu. W związku ze zdarzeniem objętym odpowiedzialnością cywilną pozwanej powód zawarł z poszkodowaną umowę najmu pojazdu zastępczego, który był wynajmowany przez okres 5 dni przy stawce dobowej w wysokości 135 zł netto. Koszty najmu wskazane fakturą VAT nr (...) nie były objęte przedmiotem sporu.

Dowód: decyzja o wypłacie odszkodowania (k. 8), kalkulacja naprawy (k. 9-14), zweryfikowana kalkulacja naprawy (k. 15-19), faktura (k. 20, 27), umowy najmu (k. 21), kosztorys (k. 22-24), potwierdzenia przelewów (k. 25, 26).

W dniu 6 maja 2015 r. poszkodowane i powód zawarli umowę cesji wierzytelności zgodnie, z którą cedent przelał na cesjonariusza swoją wierzytelność – m.in. prawo do dochodzenia roszczeń z tytułu naprawy samochodu marki S. (...) o nr rej. (...) oraz najmu auta zastępczego w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 6 maja 2015 r.

Dowód: umowa cesji wierzytelności (k. 13).

W dniu 27 maja 2015 r. powód wystawił na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 3402,92 zł brutto z tytułu naprawy uszkodzonego samochodu. Powód zastosował stawki za roboczogodzinę prac blacharskich w kwocie 120 zł i za godzinę prac lakierniczych w kwocie 140 zł. Pozwany zweryfikował stawki do kwoty 80 zł. Powód do naprawy użył części oryginalnych, co również zweryfikował pozwany.

Dowód: faktura VAT (k. 27), kalkulacja naprawy (k. 9-14), zweryfikowana kalkulacja naprawy (k. 15-19), decyzja o wypłacie odszkodowania (k. 8), kosztorys (k. 22-24).

Biegły sądowy M. D. w sporządzonej pisemnej opinii wskazał, iż koszt naprawy z uwzględnieniem stawki jakie stosuje warsztat przy zastosowaniu operacji technologicznie koniecznych i technologii producenta, na okres zaistnienia szkody tj. w maju 2015 r. wynosiły 3 402,92 zł. Przeprowadzona naprawa w przedmiotowym warsztacie przywraca stan pojazdu sprzed szkody. Biegły wskazał, iż w 2015 r. stosowano w warsztatach rzemieślniczych stawki w granicach 95 zł do 120 zł. Stawka zastosowania przez ubezpieczyciela w kwocie 80 zł jest poniżej tych stawek, a zastosowana stawka przez warsztat rzemieślniczy nie odbiega rażąco od stawek stosowanych na rynku lokalnym. Biegły nie podzielił stanowiska w zakresie zamienników części, które zdaniem biegłego nie gwarantują odpowiedniej jakości. Istotą różnicy w ostatecznym koszcie jest amortyzacja zderzaka. Warsztat zastosował amortyzacje 40 % błotnika przedniego wg zapisu TU (...), nie negocjując zasadności wysokości procentowej oraz 50 % operacji lakierowania tej pozycji. Przeprowadzona naprawa przywróciła stan pojazdu sprzed szkody. Użycie części nowych oryginalnych praktycznie w 1 pozycji w naprawie, nie wpłynie na większą wartość pojazdu po wykonaniu naprawy.

Dowód: pisemna opinia biegłego (k. 77-80).

Poczynione w sprawie ustalenia faktyczne oparto o nie budzące wątpliwości, merytoryczne dokumenty znajdujące się w aktach sprawy.

Sąd pozytywnie ocenił sporządzoną opinię przez biegłego jako pełną, rzeczową i zgodną ze wskazaniami wiedzy w dziedzinie, której dotyczył. Sąd uznał, iż opinia biegłego mają charakter wieloaspektowy i wyczerpujący, została oparta na odpowiednio zgromadzonym materiale, z którego biegły wyprowadził logiczne i odpowiednio uzasadnione wnioski. Sąd oparł się na opinii biegłego, czyniąc ustalenia stanu faktycznego w oparciu o nią.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie przez M. K. przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powód domagał się zasądzenia kwoty 1 059,02 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 6 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty wskazując, że w drodze cesji nabył wierzytelność - prawo do zwrotu kosztów z tytułu naprawy uszkodzonego pojazdu w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 6 maja 2015 r.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości podnosząc, iż wypłacone przez zakład ubezpieczeń odszkodowanie jest adekwatne do poniesionej szkody i rekompensuje ją w całości, a stawki za roboczogodziny są zawyżone. Nadto zasadnym było zastosowanie do naprawy części alternatywnych.

W myśl art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Przesłankami odpowiedzialności jest łączne wykazanie trzech przesłanek: zachowanie sprawcy szkody, powstanie szkody w majątku poszkodowanego oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zachowaniem a szkodą.

Zgodnie z art. 822 §1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Przy tym §4 cytowanego przepisu przewiduje, że uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Podnieść należy, że w myśl obowiązujących przepisów kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (art. 509 § 1 k.c.). Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.). Celem i skutkiem przelewu wierzytelności jest przejście na nabywcę ogółu uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. W takim wypadku stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, a zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela. W razie podjęcia kroków celem wyegzekwowania należności, warunkiem otrzymania należności przez nabywcę wierzytelności jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi. W ocenie Sądu powód w należyty sposób wykazał, iż skutecznie nabyła przedmiotową wierzytelność od poszkodowanego, zatem zarzut braku legitymacji czynnej był niezasadny.

Sąd po analizie materiału dowodowego doszedł do przekonania, że żądanie pozwu zasługuje na uwzględnienie w całości. Jednocześnie Sąd nie mógł zgodzić się ze stanowiskiem strony pozwanej, jakoby przyznane powodowi w toku likwidacji szkody odszkodowanie w wysokości 2 343,90 zł z tytułu szkody w pojeździe wystarczyło w całości na naprawę uszkodzonego pojazdu.

Sąd stosownie do art. 278 k.p.c. i art. 286 k.p.c. dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłego sądowego z zakresu motoryzacji. Biegły sądowy M. D. w sporządzonej pisemnej opinii wskazał, iż koszt naprawy z uwzględnieniem stawki jakie stosuje warsztat przy zastosowaniu operacji technologicznie koniecznych i technologii producenta, na okres zaistnienia szkody tj. w maju 2015 r. wynosiły 3402,92 zł. Przeprowadzona naprawa w przedmiotowym warsztacie przywraca stan pojazdu sprzed szkody. Biegły wskazał, iż w 2015 r. stosowano w warsztatach rzemieślniczych stawki w granicach 95 zł do 120 zł. Stawka zastosowania przez ubezpieczyciela w kwocie 80 zł jest poniżej tych stawek, a zastosowana stawka przez warsztat rzemieślniczy nie odbiega rażąco od stawek stosowanych na rynku lokalnym. Biegły nie podzielił stanowiska w zakresie zamienników części, które zdaniem biegłego nie gwarantują odpowiedniej jakości. Istotą różnicy w ostatecznym koszcie jest amortyzacja zderzaka. Warsztat zastosował amortyzacje 40 % błotnika przedniego wg zapisu TU (...), nie negocjując zasadności wysokości procentowej oraz 50 % operacji lakierowania tej pozycji. Przeprowadzona naprawa przywróciła stan pojazdu sprzed szkody. Użycie części nowych oryginalnych praktycznie w 1 pozycji w naprawie, nie wpłynie na większą wartość pojazdu po wykonaniu naprawy.

W ocenie Sądu stawki za roboczogodziny zastosowane przez powoda w wysokości 120 zł za prace blacharskie i 140 zł za prace lakiernicze, mieszczą się w granicach stawek stosowanych w innych warsztatach naprawczych o podobnym wyposażeniu technicznym i technologicznym, co potwierdził również biegły, podnosząc iż stawki te nie są rażąco wygórowane.

Wskazać należy, iż w orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że poszkodowany nie jest zobowiązany do poszukiwania usług najtańszych celem zmniejszenia wysokości szkody, lecz ma swobodę w zakresie wyboru warsztatu, czy usługi w związku z doznaną szkodą. Odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003 r., III CZP 32/03). Nadto przywrócenie do stanu poprzedniego oznacza wobec tego, że pojazd ma być sprawny technicznie i zapewnić poszkodowanemu komfort jazdy w takim stopniu jak przed zdarzeniem, a także należy zauważyć, że chodzi o przywrócenie do stanu sprzed wyrządzenia szkody pojazdu, jako całości. Konieczność wymiany uszkodzonej części stanowi niewątpliwie normalne następstwo działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła; jeżeli nie da się jej naprawić w taki sposób, aby przywrócić ją do stanu sprzed zdarzenia wyrządzającego szkodę, musi zostać zastąpiona inną. Może wydawać się, że zastąpienie części już eksploatowanej, nową częścią powoduje, że poszkodowany zyskuje, gdyż w jego pojeździe pojawiła się część mająca większą wartość niż ta, która uległa zniszczeniu. Nie jest to jednak wniosek trafny, gdyż część po połączeniu jej z pojazdem nie może być oceniana, jako samodzielny przedmiot obrotu, lecz staje się jednym z elementów, które należy brać pod uwagę przy ocenie poniesionej straty. Stratę tę określa się przez porównanie wartości pojazdu przed zdarzeniem wyrządzającym szkodę i po przywróceniu go do stanu poprzedniego. O tym, że zamontowanie części nowych w miejsce starych prowadzi do bezpodstawnego wzbogacenia poszkodowanego można mówić tylko wtedy, gdyby spowodowało to wzrost wartości pojazdu, jako całości. Poszkodowany może żądać naprawienia szkody przez przywrócenie do stanu poprzedniego, a wtedy ubezpieczyciel powinien ustalić wysokość odszkodowania z uwzględnieniem cen części nowych, jeżeli są one potrzebne do naprawy samochodu. W szczególności nie ma podstaw, aby odrębnie oceniać wartość części samochodu i jeżeli części stare były w chwili wypadku częściowo zużyte, obniżać należne odszkodowanie.

Sąd podziela wyrażany w orzecznictwie pogląd, że niezasadne jest stosowanie zamiast części autoryzowanych serwisów części zamiennych nieoryginalnych. Nie ma normy prawnej, która nakazywałby poszkodowanemu naprawę samochodu przy pomocy nieoryginalnych części. Oczywistym jest, że zamienniki nie gwarantują odpowiedniej jakości, która może ujawnić się po pewnym okresie czasu, niemożliwym do przewidzenia. Co więcej w ocenie Sądu strona pozwana nie udowodniła, że wykonane naprawy przy użyciu części nowych doprowadzi do wzrostu wartości pojazdu („ Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi”- SN III CZP 80/11). Przy ocenie jakie części powinny zostać zamontowane w pojeździe Sąd oparł się na wyjaśnieniach biegłego, który wskazał, że zamienniki nie gwarantują odpowiedniej jakości, a przeprowadzona naprawa przywróciła stan pojazdu sprzed szkody i użycie części nowych oryginalnych praktycznie w 1 pozycji w naprawie, nie wpłynie na większą wartość pojazdu po wykonaniu naprawy.

Zatem biorąc pod uwagę wyżej poczynione rozważania, Sąd uznał dochodzone przez powoda roszczenie za zasadne w całosci i w związku z tym w punkcie 1 wyroku zasądzono na podstawie art. 415 k.c. w związku z art. 822 § 1 k.c. od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 059,02 zł.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 k.c. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Jak wynika z § 2 gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia ubezpieczyciel powinien spełnić w terminie przewidzianym w § 1. Powód domagał się odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 6 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty, a żądanie to pozostawało uzasadnione w świetle powołanych przepisów.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na łączną kwotę kosztów postępowania złożyły się kwoty: 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, 53,00 zł tytułem opłaty od pozwu, 471,88 zł tytułem kosztów opinii biegłego, 180,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z § 6 pkt. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z dnia 3 października 2002 r. ze zm.).

SSR Jolanta Brzęk