Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tychach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lutego 2019 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: sekretarz sądowy Monika Kucharczyk

po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2019 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa:

W. S.

przeciwko:

S. H.

o zapłatę

1)  oddala powództwo w całości;

2)  oddala wniosek powódki W. S. o zobowiązanie pozwanego S. H. do odbioru na swój koszt dwóch szafek o numerach katalogowych (...) i (...).

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 1376/18/3

UZASADNIENIE

Powódka W. S. wniosła o zasądzenie od pozwanego S. H. kwoty 116,90 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od następujących kwot:

- 36,90 zł od 1 lipca 2017 r. do dnia zapłaty;

- 20 zł od 1 lipca 2017 r. do dnia zapłaty;

- 20 zł od 1 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty;

- 20 zł od 1 września 2017 r. do dnia zapłaty;

- 20 zł od 1 października 2017 r. do dnia zapłaty;

oraz o zobowiązanie pozwanego do odbioru na swój koszt z miejsca siedziby powódki rzeczy w postaci dwóch szafek i zasądzenia kosztów procesu.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że pozwany 26 czerwca 2017 r. zakupił od powódki dwie szafki. Szafki zostały wysłane do pozwanego za pośrednictwem (...) sp. z o.o. Przesyłka została przyjęta do doręczenia bez żadnych uwag. Następnie pozwany bez kontaktu z powódką dokonał zwrotu przesyłki w stanie uszkodzonym. Powódka podniosła, że pozwany nie uczynił zadość obowiązkowi wynikającemu z art. 545 § 2 k.c. Powódka wskazała, że przedsądowe próby rozwiązania sporu zakończyły się niepowodzeniem. Powódka podniosła również, że pozwem domaga się także miesięcznej opłaty w kwocie 20 zł tytułem przechowania odesłanych szafek, wskazując, że w/w kwota odpowiada średnim stawkom za wynajęcie powieszeni magazynowej w Ł..

W odpowiedzi na pozew pozwany S. H. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwany podniósł, że powódka nie wywiązała się z umowy i nie dostarczyła niezniszczonego produktu, wobec czego pozwany odstąpił od zawartej umowy. Wobec powyższego w ocenie pozwanego roszczenie jest bezzasadne.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 26 czerwca 2017 r. strona pozwana zakupiła u powódki towary wyszczególnione w fakturze tj. dwie szafki. Powódka zakupiony towar przesłała stronie pozwanej za pośrednictwem kuriera. Towar został doręczony pozwanemu dnia 28 czerwca 2017 r. Pozwany badając dostarczona przesyłkę stwierdził, że szafki będące przedmiotem sprzedaży są uszkodzone. W protokole szkody pozwany wskazał, że szuflady są połamane oraz ze tylna płyta szafek jest obita. Pozwany w protokole oświadczył ponadto, że opakowanie zewnętrzne przesyłki nie zostało uszkodzone.

Dowód: protokół przekazania towary (k. 12), regulamin (...) sp. z o.o. (k. 13-15), protokół szkody (k. 16), mail (k. 30), dokumentacja zdjęciowa (k. 32-33), faktura VAT (k. 11).

Strona pozwana złożyła oświadczenie o odstąpieniu od zawartej umowy.

Okoliczność bezsporna.

Strona pozwana odesłała na koszt powódki przedmiot sprzedaży. Powódka odbierając zwrócony towar nie spisała protokołu uszkodzenia opakowania.

Dowód: przesłuchanie powódki W. S. (k. 85-87).

Powódka dnia 19 lipca 2017 r. oświadczyła że zrzeka się na rzecz pozwanego prawa do odszkodowania za zniszczona zawartość przesyłki.

Dowód; oświadczenie (k. 28).

Pismem z dnia 27 lipca 2017 r. powódka wezwała pozwanego do odbioru na swój koszt dwóch szafek oraz zapłaty kwoty 36,90 zł wraz z wynagrodzeniem w wysokości 20 zł miesięcznie za przechowania przez powódkę przedmiotowych szafek.

Dowód pismo powódki (k. 26), potwierdzenie nadania (k. 27), maile (k. 19-25), wykaz połączeń telefonicznych (k. 29).

Powyższe ustalenia poczynione zostały w oparciu o powołane dowody z dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne w całości. Dokumenty te nie były bowiem kwestionowane przez żadną ze stron postępowania a Sąd nie znalazł podstaw do podważenia ich wiarygodności z urzędu.

Sąd przyznał atrybut wiarygodności wyjaśnieniom powódki W. S. bowiem są one rzeczowe, logiczne i korespondujące z zebraną w sprawie dokumentacją.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Strony postępowania zawarły umowę sprzedaży na podstawie art. 535 k.c. i nast. pozwany uregulował cenę, zaś powódka nadała kurierem towar zakupiony przez pozwanego.

Powódka oparła swe roszczenie o treść i obowiązki wynikające z treści art. 545 par. 2 k.c. twierdząc, że skoro pozwany jest przedsiębiorcą, to ryzyko uszkodzenia towaru w transporcie przeszło na kupującego. Pozwany w toku postepowania podkreślił, że odstąpił od umowy sprzedaży skutecznie, ponieważ powódka przesłała mu uszkodzony towar.

Zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na stronie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Uwzględniając treść art. 6 k.c. trzeba stwierdzić, że do osoby występującej z pozwem należy udowodnienie faktów pozytywnych, które stanowią podstawę powództwa, gdyż z faktów tych wywodzi ona swoje prawo. Do przeciwnika natomiast należy wykazanie okoliczności niweczących to prawo lub uniemożliwiających jego powstanie (OSNP 1998/18/537). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.)(OSNC 1997/6-7/76 Przegląd Sądowy 2001/4/81). Innymi słowy na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, a na stronie pozwanej obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jej wniosek o oddalenie powództwa.

Strona powodowa oparła swe żądanie na przepisach o rękojmi za wady, jakie obowiązują pomiędzy przedsiębiorcami. W jej ocenie pozwany nie ma podstaw do odstąpienia od umowy, winien jedynie skorzystać z odszkodowania w stosunku do przewoźnika, ponieważ towar został uszkodzony podczas transportu. Pozwem dochodziła zapłaty łącznie kwoty 116,90 zł tytułem kosztów zwrotu przesyłki oraz kosztów przechowania. Jednak w toku procesu pozwana nie przedłożyła dowodów dla wykazania, iż faktycznie poniosła ona koszt przesyłki zwrotnej w dochodzonej pozwem wysokość. Również kwota dochodzonego roszczenia w zakresie kosztów przechowania została przez powódkę uzasadniona jedynie stwierdzeniem, że odpowiada ona średnim stawkom za wynajęcie powieszeni magazynowej w Ł. bez przedłożenia żadnych dowodów jak chociażby faktur VAT wystawionych na rzecz pozwanego tytułem przechowania przedmiotu sprzedaży. Zatem powódka w toku procesu nie wykazała zasadności swojego roszczenia co do wysokość.

Podstawę prawną odstąpienia od umowy stanowi art. 560 k.c., który wskazuje, że jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo o odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady. Sprzedawca jest bowiem odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną (art. 556 k.c.). Skutki odstąpienia od umowy wzajemnej z kolei reguluje art. 494 k.c. zgodnie z którym strona, która odstępuje od umowy wzajemnej, obowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymała od niej na mocy umowy, a druga strona obowiązana jest to przyjąć. Strona, która odstępuje od umowy, może żądać nie tylko zwrotu tego, co świadczyła, lecz również na zasadach ogólnych naprawienia szkody wynikłej z niewykonania zobowiązania.

Zgodnie z art. 561 ² § 1. k.c. kupujący, który wykonuje uprawnienia z tytułu rękojmi, jest obowiązany na koszt sprzedawcy dostarczyć rzecz wadliwą do miejsca oznaczonego w umowie sprzedaży, a gdy takiego miejsca nie określono w umowie - do miejsca, w którym rzecz została wydana kupującemu.

Zgodnie art. 567 § 2 k.c. w przypadku sprzedaży między przedsiębiorcami kupujący jest uprawniony, a gdy interes sprzedawcy tego wymaga - obowiązany sprzedać rzecz z zachowaniem należytej staranności, jeżeli istnieje niebezpieczeństwo pogorszenia rzeczy. O zamiarze sprzedaży kupujący powinien w miarę możliwości zawiadomić sprzedawcę, w każdym zaś razie powinien wysłać mu zawiadomienie niezwłocznie po dokonaniu sprzedaży. Kupujący może również odesłać rzecz sprzedawcy na jego koszt i niebezpieczeństwo.

Mając na uwadze postępowanie dowodowe przeprowadzone w sprawie i ich oceny w świetle przytoczonych przepisów, Sąd uznał, że kupujący dopełnił obowiązku zbadania rzeczy dostarczonej kurierem i stwierdził uszkodzenie. Prawidłowo zatem skorzystał z uprawniania oraz obowiązku przesłania rzeczy na koszt sprzedawcy. Ta regulacja stanowi superfluum w takim zakresie, w jakim przyznaje kupującemu prawo do żądania zwrotu kosztów wysyłki rzeczy od sprzedawcy. Obciążenie sprzedawcy kosztami dostarczenia rzeczy wynika już bowiem z art. 561 ³ KC. Koszty przesłania rzeczy obejmują w rozumieniu omawianego przepisu normalne, typowe koszty dostarczenia danej rzeczy do miejsca oznaczonego w umowie sprzedaży, a gdy takiego miejsca nie określono w umowie – do miejsca, w którym rzecz została wydana kupującego.

Pomiędzy stornami bezsporną była okoliczność, że dostarczony pozwanemu towar był uszkodzony. Zatem mając na uwadze w/w regulacje pozwany korzystając z przysługującego mu uprawnienia z tytułu rękojmi, uprawniony był do odesłania zakupionego towaru stronie powodowej skoro stwierdził, że dostarczony towar został uszkodzony. Zdaniem Sądu nie można doszukiwać się jakiegokolwiek nadużycia w tym, że pozwany skorzystał z przysługującego mu uprawnienia.

W zakresie zarzutu pozwanej dotyczącego nie uczynienia przez stronę pozwaną zadość obowiązkowi wynikającemu z art. 545 § 2 k.c. należy wskazać, że konsekwencją niedopełnienie obowiązku zbadania rzeczy przez kupującego jest to, że w przypadku późniejszego wykrycia wady kupujący może mieć trudności dowodowe z obaleniem zarzutu sprzedawcy, iż wada powstała już po wydaniu rzeczy wskutek okoliczności niezależnych od sprzedającego. Natomiast pozwany w niniejszej sprawie w monecie dostarczenia mu towaru zauważył wadę rzeczy i od razu skorzystał z uprawnienia z tytułu rękojmi. Pozwany nie od razu powiadomił powódkę o wadach rzeczy, ale dostawa kurierem wiąże się z koniecznością podejmowania decyzji szybko, ponieważ kurier związany jest obowiązkami w dostarczaniu również innych przesyłek. Powódka zarzuciła pozwanemu, że nieprawidłowo wypełnił protokół szkody, ponieważ nie zaznaczył, iż opakowanie zostało uszkodzone w trakcie transportu. Z protokołu wynika, że szafka – dokładnie szuflady są połamane oraz odbita tylna płyta, oraz że opakowanie jest karton oraz opakowanie wewnętrzne jest nieuszkodzone. Powódka nie wykazała, że uszkodzenia towaru powstały w transporcie. Na uwadze należy mieć również, że powódka odbierając zwrócony towar tak jak pozwany nie spisała protokołu uszkodzenia opakowania, co powinna była uczynić jeśli przesyłka rzeczywiście uległa uszkodzeniu w trakcie transportu. Powódka nie wykazała również, że rodzaj i rozmiar uszkodzeń towaru odpowiada rodzajowi, rozmiarowi i umiejscowieniu uszkodzeń opakowania.

Wobec konstatacji Sądu, iż pozwany wykonując uprawnienia z tytułu rękojmi miał prawo odesłać towar powódce Sąd oddalił wniosek powódki o zobowiązanie pozwanego S. H. do odbioru na swój koszt dwóch szafek o numerach katalogowych (...) i (...).

Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił powództwo w obu częściach w odrębnych punktach wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c i nast. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Pozwany nie wykazał powstanie kosztów w niniejszym postępowaniu.

SSR Jolanta Brzęk